Ik kan me heel goed voorstellen als u de titel leest van dit stuk u meteen zegt: hè dè iets mee voetballen te maken? Maar ik hoop als u doorleest dat u erachter komt dat dat wel zo is.
Ik heb me eigenlijk voorgenomen om eens in de 6 tot 8 weken un stukske te schrijven over “mijn” dames van VOW maar klim toch maar even in de pen om dit te schrijven.
Ik loop al zo’n 60 jaar mee in de voetballerij, als speler begonnen bij de pupillen daarna opgeklommen tot ut urste van RKVVO, assistent-trainer en leider geweest bij RKVVO, clubscheidsrechter bij RKVVO, Bavos en Mifano en daarna trainer van een paar damesteams.
Maar wat er zondag gebeurde bij de wedstrijd Nulandia Vr. 1 – VOW Vr. 1 heb ik, voorzover ik weet, nog niet meegemaakt. Het was een mooie zondag, stralend weer, goede grasmat en een goede scheidsrechter.
We begonnen goed aan de wedstrijd. Fel en meteen druk zetten en dat resulteerde in de 0 -1 voor ons in de 20e minuut. Geen vuiltje aan de lucht, En nu komen we aan de titel van dit stukske.
In de 39e minuut werd het 1 – 1. Eva, mijn rechterhand betreffende het bijhouden van het scoreverloop was nog aan het noteren dat er in de 39 minuut gelijk werd gemaakt door Nulandia of de bal lag al weer in ons doel 2 – 1 voor Nulandia in de 40e minuut. Ja, u raadt het al. In de 41e minuut werd het zelfs 3 – 1.
In 3 minuten tijd 3 goals tegen en Eva maar schrijven. Vraag me niet hoe dat kan. Ik heb dit nog nooit meegemaakt in 3 minuten tijd 3 tegen goals. Ik was blij dat het bijna rust was want stel je voor dat het zo door bleef gaan dan had Eva een zere pols gekregen van het schrijven.
Heb onder de rust toch even een stevig praatje gehouden dat dit VOW onwaardig is. Te slap, niet op de man verdedigd, duels niet winnen en ga zo maar door. Ik ben niet het kleedlokaal ingegaan daar ik, hoewel negatief getest voor corona, niet iemand onbewust wilde aansteken. Wat er in het kleedlokaal is gezegd weet ik niet. Wel weet ik dat ik onder de rust Toine, onze grensrechter aankeek en we beide even niet wisten wat we moesten zeggen. En ik kan je vertellen dat, als we elkaar tegenkomen, we altijd woorden genoeg hebben.
Gelukkig gaf de tweede helft een totaal ander beeld en scoorden we nog tweemaal zodat de eindstand 3 – 3 werd. En ik denk een terechte uitslag.
Gezien de eerste 20 minuten en de tweede helft kan ik mijn dames, Anouk v.d. Pol, Emma, Femke, Hanneke, Janne, Jolijn, Laura, Nienke, Noor, Pien Gijsbers, Rachel, Richelle en Sally alleen maar een compliment geven hoe ze de tweede helft hebben gevochten als leeuwen. Hopelijk waren die 3 minuten een eenmalig incident.
Maar dan kom ik thuis, kan mijn verhaal kwijt aan mijn vriendin en zie de eekhoorn weer genieten van zijn eten en drinken en dan denk ik: het is maar een spel, de dames doen dat niet expres en jij wind je zo op. Ja, misschien moet ik dat minder gaan doen maar de aard van het beestje is anders.
D’n nieuwe trainer